Zagadnienia dotyczące modelowania numerycznego heliosfery, w tym oszacowania prawdopodobieństwa istnienia łukowej fali uderzeniowej w plazmie tworzącej ośrodek międzygwiazdowy w odległości ponad 200 jednostek astronomicznych od Słońca oraz metod detekcji wysokoenergetycznych atomów neutralnych przez sondy IBEX oraz Ulysses zostaną przedstawione podczas ogólnopolskiego Sympozjum Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego.
Prowadzone w Zakładzie Teledetekcji Instytutu Lotnictwa prace nad modelowaniem parametrów ośrodka międzygwiazdowego (np. pola magnetycznego) w najbliższym sąsiedztwie Układu Słonecznego oraz względnej prędkości z którą Układ Słoneczny porusza się w ośrodku międzygwiazdowym wpisują się w prowadzoną przez ostatnie lata szeroką dyskusję astrofizyków dotyczącą granicznych wartości parametrów przy których będzie istnieć fala uderzeniowa (duża względna prędkość) lub zafalowanie analogiczne do fali czołowej tworzącej się przed łodzią płynącą po wodzie (niższe prędkości).
W prezentacji poruszony zostanie również temat detekcji wysokoenergetycznych atomów neutralnych przez sondy Ulysses oraz IBEX jako pochodnych zderzeń pomiędzy wysokoenergetycznymi zjonizowanymi atomami pochodzącymi z materii międzygwiazdowej a wiatrem słonecznym oraz innych metod detekcji istnienia łukowej fali uderzeniowej w astrofizyce (wokół gwiazd takich jak: Mira Ceti, R Hydrae i LL Orionis w Wielkiej Mgławicy w Orionie), szczególnie z zastosowaniem sensorów promieniowania ultrafioletowego.
Prezentacja będzie mieć miejsce na Wydziale Fizyki UW, 28. listopada w godz. 16:30-17.30, ul. Pasteura 5. Tematem wiodącym tegorocznego Sympozjum jest zagadnienie „spinu” w różnych kontekstach – od spinowej struktury protonu poprzez spin jąder atomowych i kropek kwantowych aż po problematykę spinu obecną w badaniach biofizycznych, fizyce medycznej i astronomii.
Prezentacja: Kotlarz J., Ratkiewicz R., Konior W. „ENA detection vs heliosphere numerical models”. Abstrakt.
Więcej o projekcie badawczym: „Wykonanie modelu numerycznego heliopauzy z uwzględnieniem pola magnetycznego”.
Załączniki:
Zeta Ophiuchi – trzecia co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 366 lat świetlnych od Ziemi. Jest błękitnym olbrzymem. Masa gwiazdy wynosi ok. 20 M☉, promień wynosi 8 R☉., fot. Kosmiczny Teleskop Spitzera.
LL Orionis – młoda, gwiazda zmienna dryfująca w gwiezdnym żłobku Oriona produkuje wiatr bardziej energetyczny niż ten, który wyrzucany jest z naszego, będącego w średnim wieku Słońca. Kiedy szybko poruszający się wiatr wpada do powoli przemieszczającego się gazu, powstaje front fali uderzeniowej, fot. Hubble Space Telescope.
Kappa Cassiopeiae – gwiazda zmienna typu α Cyg, fot. Kosmiczny Teleskop Spitzera.
