Ładowanie...

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa

Dyfraktometr rentgenowski Empyrean Panalytical

Dyfraktometr jest przyrządem pomiarowym przeznaczonym do analizy struktury substancji krystalicznych, realizowanej na podstawie ich obrazów dyfrakcyjnych. Rejestruje on kierunki (kąty odbłysku) oraz natężenia ugiętych wiązek promieniowania. Najczęściej wykorzystywanymi tego typu urządzeniami są dyfraktometry rentgenowskie.

Dyfraktometr rentgenowski – możliwości badawcze

DYFRAKTOMETR RENTGENOWSKI EMPYREAN PANALYTICAL

Zakres oferowanych przez nas badań:

  • ilościowe i jakościowe badanie składu fazowego, monitorowanie stopnia zanieczyszczenia materiału;
  • pomiar i analiza tekstury krystalograficznej;
  • pomiar i analiza poziomu naprężeń resztkowych na powierzchni oraz określanie gradientu naprężeń w głąb próbki/elementu;
  • pomiar wielkości ziarna oraz mikronaprężeń;
  • pomiary dla cienkich warstw o zadanej grubości;
  • analiza wielkości cząstek i porów (zastosowanie metody niskiego kąta);
  • określanie grubości warstw oraz chropowatości (reflektometria rentgenowska).

Dyfraktometr rentgenowski –  wyposażenie 

Lampy rentgenowskie:

  • Cu – identyfikacja fazowa, analiza ilościowa, dyfrakcja wysokorozdzielcza;
  • Mn – analiza naprężeń resztkowych dla stali austenitycznych, stopów niklu, miedzi i kobaltu;
  • Cr – analiza naprężeń resztkowych dla stali, stopów aluminium, materiałów
    o znacznych rozmiarach komórki elementarnej.

Detektory:

  • detektor proporcjonalny – dokładniejszy, składający się z cylindrycznej komory wypełnionej mieszaniną ksenonu z metanem;
  • PIXcel 1D – szybszy, system detekcji promieniowania rentgenowskiego zaprojektowany w oparciu o technologię półprzewodnikową Medipix3.

Akcesoria umożliwiające pomiar naprężeń, tekstury oraz analizę fazową próbek o nieregularnych kształtach, w tym elementów drukowanych:

  • zwierciadło wiązki równoległej dla promieniowania lamp Cu i Cr;
  • soczewki wiązki równoległej – skupianie całej mocy wiązki rentgenowskiej
    w określonym punkcie bez utraty natężenia przy równoczesnym formowaniu wiązki quasi-równoległej;
  • stolik 5-osiowy – zautomatyzowany obrót wokół dwóch osi (χ,φ) oraz ruch w trzech kierunkach (x, y, z).
Przejdź do treści