W 1946 ukończył Politechnikę Łódzką i uzyskał tytuł inżyniera mechanika. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Technicznym Lotnictwa (późniejszym Instytucie Lotnictwa), na stanowisku kierownika oddziału a następnie kierownika Zakładu Silników Bezsprężarkowych. Zajmował się zagadnieniami spalania w silnikach pulsacyjnych, strumieniowych i rakietowych. Pod jego kierunkiem opracowano szereg silników pulsacyjnych, strumieniowych, m.in. do napędu śmigłowca doświadczalnego Trzmiel, wykonywano prace z dziedziny techniki rakietowej, m. in. kierowany pocisk przeciwpancerny Diament.
Pracując w Instytucie, obronił pracę doktorską i został zatrudniony jako asystent na Politechnice Warszawskiej w Katedrze Termodynamiki. W 1964 został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej. Opublikował kilka artykułów i kilka książek m.in. Zasady eksperymentu, Spalanie. Przez kilka kadencji był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Lotnictwa. We wrześniu 1968 roku zwolnił się z Instytutu Lotnictwa i przez wiele lat pełnił obowiązki konsultanta. Na początku lat osiemdziesiątych wyjechał do USA, gdzie do przejścia na emeryturę wykładał na Washington State University, Pullman, WA.
