10 września 2019 roku Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa przeprowadziła kolejny test lotny rakiety ILR-33 BURSZTYN z Centralnego Poligonu Sił Powietrznych w Ustce. Był to pierwszy lot rakiety cywilnej od czasów programu Meteor z polskiego wybrzeża. Badania miały na celu weryfikację działania podsystemów podczas lotu o zwiększonym pułapie. Przetestowane zostało m.in. aktywne sterowanie orientacją rakiety oraz komponenty systemów awionicznych.
Lot zakończył się pełnym powodzeniem, tj. zrealizowany został nominalny scenariusz misji oraz sukcesem zakończyła się próba podjęcia głowicy rakiety z Morza Bałtyckiego. Osiągnięto pułap 23 km. Możliwości osiągowe rakiety są znacznie wyższe, natomiast kierowano się względami bezpieczeństwa przy testach aktywnego sterowania powierzchniami sterowymi, ograniczeniami obszaru poziomego zabezpieczonego akwenu oraz warunkami pogodowymi. Pierwszą próbę startów z poligonu w Ustce podjęto w roku 2018, natomiast ze względu na zbyt silne wiatry, starty zostały odwołane (link: https://ilot.lukasiewicz.gov.pl/postepy-w-projekcie-ilr-33-bursztyn/).
Niniejszy test lotny jest kolejnym krokiem w ramach konsekwentnie realizowanego przez Sieć Badawczą Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa programu rozwoju systemów wynoszenia. ILR-33 BURSZTYN jest pierwszą na świecie rakietą wykorzystującą nadtlenek wodoru o tak wysokim stężeniu (98%+). Stopniowe zwiększanie pułapu lotów ma na celu sukcesywne osiąganie gotowości do realizacji przekroczenia bariery 100 km. Zrealizowany test kończy etap prac rozwojowych nad aktualną konstrukcją i umożliwia przejście do ostatecznej fazy projektu, w ramach której powstanie nowa wersja, tj. ILR-33 BURSZTYN 2K. Kolejnym krokiem milowym będzie lot wersji 2K na zwiększony pułap, a następnie przekroczenie granicy 100 km.
W ramach niniejszego lotu przetestowane zostały rozwiązania techniczne, infrastrukturalne oraz procedury bezpieczeństwa. Potwierdzona została niezawodność komponentów, łączność z rakietą oraz sprawdzono zachowanie konstrukcji podczas manewrów sterowania. Do obsługi startu wykorzystano rozwiniętą przez Sieć Badawczą Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa infrastrukturę, tj. m. in.: stanowisko kontroli lotu, układ nadążny do śledzenia rakiety, strefę integracji rakiety, mobilną stację do tankowania rakiety, naziemną łączność pomiędzy obsługą startową a zespołem znajdującym się w innych lokalizacjach, balonowy sondaż meteorologiczny, wyrzutnię startową z mechanizmem kontroli sekwencji startowej oraz naziemny system wideorejestracji.
Na bieżąco wykonywano analizy lotu wraz z obliczaniem strefy upadku, co pozwoliło na zachowanie bezpieczeństwa oraz sprawną realizację podjęcia odzyskiwanego modułu z morza. Do celu odzysku wykorzystano łódź oraz samolot co zostało skoordynowane z działaniami wojskowymi na poligonie.
Przeprowadzenie badań możliwe było dzięki współpracy z Wojskiem Polskim oraz Polską Agencją Kosmiczną. Poprzednie działania pozwoliły na wykorzystanie powiększonej strefy powietrznej (link: https://ilot.lukasiewicz.gov.pl/postepy-w-projekcie-ilr-33-bursztyn/). Akwen morski, w którym mogła wylądować rakieta, zabezpieczony został przez okrętowe siły ochrony rejonu strzelania Marynarki Wojennej, tzw. OSORS.
